Strona wykorzystuje pliki cookies (ciasteczka). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.           X ZAMKNIJ

Katalog » PRZEWODNIKI » Polska
Witamy w Internetowej Księgarni Turystycznej MAPY

Nasza księgarnia funkcjonuje jako księgarnia stacjonarna (od 30 lat). Od 2 listopada 2023 r. funkcjonujemy w Warszawie, na stacji Metra M1, Ratusz Arsenał, lokal 001 w pasażu handlowym.
Na bazie księgarni stacjonarnej istnieje księgarnia internetowa. Stale poszerzamy asortyment w księgarni internetowej, by mogli Państwo znaleźć interesujące produkty.


Aby złożyć zamówienie wystarczy aktywny e-mail, bez konieczności rejestracji.

Jeśli brakuje na stronie sklepu potrzebnej mapy lub przewodnika, bardzo możliwe, że jest dostępny w sklepie, na półce. Zawsze warto zapytać, np. pisząc na adres mapy@td.com.pl lub kontaktując się telefonicznie tel. 601 850 446 lub przez GG 2525794.

Serdecznie zapraszamy do zadawania pytań i zakupów!
Towar dnia
Słowacki Raj. Przewodnik
33,00 zł
31,00 zł
Wyszukiwarka


Zaawansowane wyszukiwanie
Sonda
WAKACJE - gdzie w tym roku?
Polska
Europa
Świat
Wszystkich głosów: 1126


Pokaż wyniki
Informacje o produkcie
Kliknij aby zobaczyć zdjęcie w oryginalnej wielkości
Pojezierze Zachodniopomorskie. Przewodnik
Dostępność: wysyłamy do 24 h
Autor
Pojezierze Zachodniopomorskie
Przewodnik

Przewodnik, w którym opisano tereny mniej znanego z polskich pojezierzy, jednakże nie mniej urokliwego i wartego poznania. Trasy zwiedzania przebiegają przez zabytkowe miasteczka wśród puszcz i jezior, odkrywają tajemnice joannitów i templariuszy.

Podstawową część przewodnika stanowią opisy tras drogowych. Proponujemy 8 tras głównych i 8 bocznych o łącznej długości 1249 km. W opisach uwzględniono szczegółowe dane krajoznawcze dotyczące 286 miejscowości oraz plany miast i szkice tematyczne.

Trasy zwiedzania:

  • Trasa 1. Stargard Szczeciński - Łobez - Świdwin - Połczyn Zdrój - Szczecinek
  • Trasa 2. Węgorzyno - Drawsko Pomorskie - Złocieniec - Czaplinek - Szczecinek
  • Trasa 3. Stargard Szczeciński - Recz - Mirosławiec - Wałcz - Jastrowie - Człuchów
  • Trasa 4. Osinów Dolny - Cedynia - Chojna - Myślibórz - Barlinek - Choszczno - Drawno - Kalisz Pomorski
  • Trasa 5. Połczyn Zdrój - Drawsko Pomorskie - Kalisz Pomorski
  • Trasa 6. Połczyn Zdrój - Czaplinek - Wałcz
  • Trasa 7. Kępice - Bobolice - Czaplinek - Mirosławiec - Człopa
  • Trasa 8. Bytów - Miastko - Biały Bór - Szczecinek - Podgaje


Dla miłośników turystyki pieszej i kajakowej wykaz szlaków wraz z kilometrażem po pojezierzach - Myśliborskim, Choszczeńskim, Ińskim, Drawskim, Wałeckim, Bytowskim i Szczecineckim ze szczególnym uwzględnieniem Drawieńskiego Parku Narodowego.

Zapraszamy Państwa na wspólną wędrówkę pomorskimi traktami!


Tekst i zdjęcia: Marek Jacek Rumiński

Joannici

Początkiem zakonu joannitów było bractwo szpitalników powstałe około poł. XI w. przy klasztorze Matki Boskiej Łacińskiej w Jerozolimie. Prowadzili oni przyklasztorny szpital i hospicjum dla pielgrzymów i kupców przybywających z Europy do Ziemi Świętej. Po powstaniu Królestwa Jerozolimskiego bractwo przekształciło się w organizację religijną i przyjęło nazwę Szpitala św. Jana Chrzciciela. W latach 30. XII w., za rządów mistrza Rajmunda du Puy, nastąpiła dalsza reorganizacja i podniesienie bractwa do rangi zakonu rycerskiego, zwanego odtąd joannickim. Obok dotychczasowych zadań opieki nad chorymi i ubogimi doszedł jeszcze jeden cel - walka z niewiernymi. Członkowie zakonu podobnie jak w innych zgromadzeniach rycerskich tego typu składali śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Joannici, popierani przez papieży i obdarzeni przez nich licznymi przywilejami, uzyskali wkrótce dużą niezależność i bogactwo. Cieszyli się także poparciem królów Jerozolimy i licznych feudałów europejskich, dzięki którym otrzymywali pieniądze i dobra ziemskie. W rezultacie, w krótkim czasie stali się największymi posiadaczami ziemskimi na Wschodzie, a w Europie ich majątki znajdowały się prawie we wszystkich krajach europejskich. Ponadto wzorem templariuszy prowadzili operacje finansowe oraz trudnili się intratnym przewozem statkami pielgrzymów i krzyżowców do Ziemi Świętej. Organizacyjnie członkowie zakonu dzielili się na trzy grupy: braci-rycerzy, braci służebnych i kapelanów. Na czele stała wybierana przez braci-rycerzy kapituła i wielki mistrz. Administracyjnie zakon dzielił się na prowincje zwane "językami". Dzieliły się one na przeoraty, te zaś na komandorie. Strojem zakonnym rycerzy był czarny habit i płaszcz z umieszczonym z lewej strony ośmiorożnym krzyżem, dzisiaj zwanym maltańskim. W 1198 r. spośród niemieckich członków zakonu uformował się nowy zakon rycerski - Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, zwany w Polsce krzyżackim.

Dzięki licznym nadaniom w XII w. joannici rozprzestrzenili się po całej Europie. Na Pomorzu pierwsze komandoriejoannitów powstały w Starym Sławnie k. Sławna (ok. 1255 r.) i Stargardzie (przed 1187 r.), dokąd rycerzy sprowadzili książęta Racibór I i jego syn Bogusław I. W Stargardzie joannici około poł. XIII w. ufundowali kaplicę, której relikty przetrwały do dziś w prezbiterium kościoła pw. św. Jana. W 1237 r. książę wielkopolski Władysław Odonic nadał im ziemię korytowską (na wschód od Choszczna) z grodami w Korytowie i Reczu. W obu miejscowościach zakonnicy pobudowali warowne zamki - siedziby komandorii. Dążąc do połączenia swoich posiadłości w ziemi korytowskiej z komandorią w Stargardzie joannici opanowali wkrótce tereny między Stargardem a Reczem. Spowodowało to konflikt z księciem pomorskim Barnimem I, w wyniku czego rycerze pomorscy najechali ziemie joannitów, odebrali zagrabione wsie i zniszczyli zamek w Reczu. Zakonnicy złożyli skargę do papieża. Jego przedstawiciel, biskup Ratyzbony Albert Wielki, rzucił na księcia klątwę. Wysłannicy biskupa wiozący dokument z ekskomuniką zostali napadnięci i zaginęli, za co w 1271 r. księstwo obłożono interdyktem. Po śmierci Barnima I w 1278 r. joannici ponownie zajęli kilka wsi pomorskich oraz Suchań, gdzie utworzyli kolejną komandorię i wznieśli zamek. W końcu XIII w. ekspansja zakonu została zahamowana, komandorie w Reczu i Korytowie zajęte przez Brandenburczyków przestały istnieć. Niewiele wiemy o losach komandorii stargardzkiej. Wiadomo, że należało do niej kilka wsi w rejonie Stargardu, m.in.: Gogolewo, Ulikowo, Sadłowo i Strachocin. W tej ostatniej rycerze wznieśli w końcu XIII w. kościół. Do dziś w portalu świątyni można zobaczyć granitowe ciosy ze znakiem krzyża joannickiego. W 1324 r. wymieniany jest jeszcze komandor Stargardu - Ludlof. Prawdopodobnie w następnych latach komandoria przestała istnieć gdyż brak o niej jakichkolwiek wzmianek w dokumentach.

W pocz. XIV w. joannici posiadali na Pomorzu tylko dwie komandorie, w Suchaniu i w Starym Sławnie i nie odgrywali większej roli politycznej. Sytuację zmieniła dopiero kasta zakonu templariuszy w 1312 r. i przekazanie jego majątku joannitom. W ręce zakonu przeszły wtedy komandorie templariuszy w Chwarszczanach k. Kostrzyna (1320 r.), Rurce k. Chojny (1329 r.) i Czaplinku (1337 r.). Oficjalnie joannici stali się pełnoprawnymi spadkobiercami templariuszy dopiero nadaniem książęcym w 1345 r. W tym samym roku margrabia brandenburski Ludwik potwierdził ich prawo do dóbr czaplineckich. Uzyskane dobra zmieniły radykalnie sytuację materialną zakonu i umożliwiły budowę warownych zamków. Około 1377 r. joannici przystąpili do budowy zamku w Swobnicy, gdzie przenieśli siedzibę komandorii z Rurki. Już w pięć lat później osiadł tam komendant ze zlikwidowanej komandorii w Suchaniu. W 2. poł. XIV w. wznieśli zamki w Drahimiu i Machlinach k. Czaplinka. Dochody z majątków ziemskich umożliwiły im wykup z zastawu, od rodu Günterbergów, zamku w Pęzinie, gdzie przez krótki czas w latach 1483-1492funkcjonowała komandoria. W 1368 r. dobra czaplineckie zostały włączone do Polski. Joannici nadal pozostali na zamku w Drahimiu, jako lennicy króla polskiego. Jednak nieprzyjazne Polsce poczynania zakonu prowadziły do licznych napięć we wzajemnych stosunkach. Spowodowało to interwencję wojsk Jagiełły i ostateczne usunięcie ich z Czaplinka i Drahimia w 1407 r. W pocz. XV w. przestała istnieć komandoria w Starym Sławnie.

Od czasów reformacji rycerze stopniowo przechodzili na protestantyzm, a zakon nabrał świeckiego charakteru. W roku 1540 margrabia Jan z Kostrzyna przeniósł komandorię joannicką z Chwarszczan do Świdwina. Joannici otrzymali wójtostwo w Świdwinie oraz władzę nad Drawskiem Pomorskim. Siedzibą zakonu został dawny, pokrzyżacki zamek świdwiński. W latach 1704-1758 joannici przebudowali go na barokową rezydencję. W Swobnicy joannici utrzymali się do 1648 r., kiedy to majątki ich skonfiskowali Szwedzi. Po odzyskaniu dóbr swobnickich przez Brandenburgię (1679 r.) przeszły one w ręce dworu brandenburskiego. Najdłużej przetrwała komandoria na zamku w Świdwinie. Kres jej istnieniu przyniósł rok 1808, w którym na mocy edyktu królewskiego zlikwidowano wszystkie zakony w państwie pruskim. Dobra joannitów przeszły na własność króla pruskiego. Zakonnicy powrócili na Pomorze w 1855 r., kiedy to nadprezydent Nadrenii Hans Hugo von Kleist-Retzow założył w Połczynie szpital joannicki. Placówka ta istniała do 1945 r.

Dalsze losy głównej linii zakonu przedstawiały się następująco. Po upadku Królestwa Jerozolimskiego (1291 r.) joannici przenieśli się na Cypr. W pocz. XIV w. dokonali podboju wyspy Rodos, która w latach 1308-1522 stała się główną siedzibą zakonu. Dysponując silną flotą trudnili się korsarstwem, łupiąc statki muzułmańskie na Morzu Śródziemnym i dokonując łupieżczych wypraw na wybrzeże Turcji. Po zajęciu Rodosu przez Turków musieli opuścić wyspę. W 1530 r. otrzymali od cesarza Karola V w lenno Maltę. Od nowej siedziby zaczęto ich zwać kawalerami maltańskimi. Zakon nadal pozostał instytucją wpływową i bogatą i choć reformacja uszczupliła jego zasoby, pozostały mu jeszcze duże dobra w krajach katolickich. Kres działalności kawalerów maltańskich położył Napoleon, zajmując wyspę w 1798 r. i wysiedlając joannitów. Utrata Malty oznaczała upadek zakonu. Kapituła przeniosła się do Rzymu i podporządkowała papieżowi, który odtąd sam wyznaczał wielkich mistrzów. Zakon istnieje do dziś, liczy około 10 000 członków i zajmuje się jak dawniej działalnością charytatywną, prowadzeniem szpitali i ambulansów. W latach 90. XX w. joannici ponownie powrócili do Połczyna, gdzie założyli stację joannicką i prowadzą działalność leczniczą.

Zapraszamy na Pojezierze Zachodniopomorskie!


<Źródło: TD>
 Cechy produktu
Ilość stron
240
Okładka
miękka
Format
14 x 21 cm
Rok wydania
2003
Język
polski
Cena
Ilość
31,00 zł
Galeria
Inni klienci kupujący ten produkt zakupili również
Robert Janaszek, Tomasz Darmochwał
Mapa całej doliny Biebrzy od źródeł do ujścia do Narwi pod Wizną. Szlaki turystyczne, piesze, rowerowe, konne, wodne, kajakowe.
Mapa w wersji składanej papierowej, składanej foliowanej lub ściennej!
Bogusław Wojciech Różycki
Zachodnie kresy Rzeczpospolitej. Wzdłuż granicy na Odrze i Nysie. Nie tylko przewodnik.
praca zbiorowa
Lubelskie. Polska niezwykła. Przewodnik
Połączenie praktycznego przewodnika z atlasem i informatorem. Sprawdza się w samochodzie, a także w czasie eskapad pieszych czy rowerowych.
Zapytaj o szczegóły
Imię i nazwisko:
E-mail:
Twoje pytanie:
Przepisz kod:
weryfikator
Koszyk
Twój koszyk jest pusty
GG
Zadaj pytanie on-line
Podgląd zamówienia

Aby sprawdzić status zamówienia wpisz jego unikalny numer
Waluta
Język
polskiEnglish
Porównywarka
Wybierz produkty do porównania
Przechowalnia
Brak produktów w przechowalni
PŁATNOŚCI ONLINE
dotPAY
19524689
Księgarnia dla turystów i obieżyświatów!
Dziś jest: 2024-03-29 13:25
Data Ostatniej Aktualizacji: 20.10.2023
© MAPY Internetowa Księgarnia Turystyczna. Wszelkie Prawa Zastrzeżone. All Rights Reserved.